Wat is clonus?
Clonus is een type neurologische aandoening die onwillekeurige spiersamentrekkingen veroorzaakt. Dit resulteert in oncontroleerbare, ritmische, schuddende bewegingen. Mensen die clonus ervaren, melden herhaalde contracties die snel voorkomen. Het is niet hetzelfde als een incidentele spiercontractie.
Clonus komt voornamelijk voor in spieren die de knieën en enkels beheersen. Het wordt meestal veroorzaakt door overmatig rekken van deze spieren.
Minder vaak kan clonus ook andere delen van het lichaam beïnvloeden, zoals:
- polsen
- vingers
- kaak
- ellebogen
Lees verder om meer te weten te komen over deze aandoening.
Oorzaken
De exacte oorzaak van clonus is niet volledig begrepen. Er is meestal een probleem met de elektrische route die betrokken is bij spierbewegingen. Het wordt meestal gezien in omstandigheden met spierspasmen.
Omstandigheden die vaak tot clonus leiden, zijn onder meer:
- amyotrofische laterale sclerose (ALS), een zeldzame neurologische ziekte die spiercontrole en -bewegingen beïnvloedt, soms ook bekend als de ziekte van Lou Gehrig
- hersenbeschadiging
- hersenverlamming
- bepaalde stofwisselingsziekten, zoals de ziekte van Krabbe
- erfelijke zenuwaandoeningen, zoals erfelijke spastische paraplegie, een groep zeldzame genetische aandoeningen die het ruggenmerg beïnvloeden en geleidelijk verlies van spierspanning en controle veroorzaken
- multiple sclerose (MS)
- serotonine-toxiciteit
- ruggengraat letsel
- beroerte
In sommige gevallen kan lever- of nierfalen ook leiden tot clonus als gevolg van de opeenhoping van afvalproducten in het lichaam. Deze opeenhoping van afval kan de normale hersenfunctie beïnvloeden.
Clonus en spasticiteit
Spasticiteit komt vaak voor bij clonus. Het gaat om langdurige spierdichtheid.
Spasticiteit, zoals waargenomen bij clonus, wordt veroorzaakt door beschadigde zenuwen in de hersenen, het ruggenmerg en de spieren. Men denkt dat deze abnormale activiteit de spierbeweging verstoort door onwillekeurige contracties, stijfheid en pijn te veroorzaken.
Andere neurologische en musculaire problemen die naast clonus kunnen optreden, kunnen zijn:
- overactieve diepe peesreflexen
- vaste gewrichten, bekend als contracturen
- toename in spiertonus, bekend als hypertonie
- onvrijwillige beenoversteek, soms scissoring genoemd
Clonus en MS
Een veel voorkomende aandoening geassocieerd met clonus is multiple sclerose (MS). Dit is een ziekte van het centrale zenuwstelsel die signalen tussen de hersenen en het lichaam verstoort. MS kan onvrijwillige spierbewegingen veroorzaken.
MS is een progressieve ziekte, wat betekent dat het na verloop van tijd kan verergeren zonder behandeling. Het behandelen van MS kan helpen bij het beheersen van spierspasmen en klonus.
Hoe het is gediagnosticeerd
Clonus is een langdurige aandoening. Voordat u er voor behandeld kunt worden, moet uw arts de aandoening diagnosticeren.
Ten eerste zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ze zullen kijken naar de gebieden met de meeste weeën en pijn. Als u een spiertrekkingen heeft op het kantoor van de dokter, zal uw arts meten hoeveel "slagen" of weeën optreden.
Uw arts kan ook bepaalde tests voor de diagnose van clonus bestellen. Deze tests kunnen uw arts ook helpen bij het vaststellen van niet-gediagnosticeerde aandoeningen die u mogelijk heeft. Mogelijkheden zijn onder meer:
- balans- en coördinatietests
- bloedtesten
- MRI van de hersenen
- spinale vloeistofmonsters
Geen enkele test kan de oorzaak van clonus diagnosticeren. U moet mogelijk een aantal tests uitvoeren voordat uw arts een diagnose stelt.
Behandeling
De behandeling van clonus omvat een combinatie van medicijnen en therapieën. Praat met uw arts over alle onderstaande opties. Clonus-behandelingen kunnen worden gebruikt op een trial-and-error basis totdat u en uw arts vinden wat voor u werkt.
medicijnen
Medicijnen, voornamelijk spierverslappers en sedativa, helpen bij het verminderen van clonussymptomen en spasticiteit. Deze kunnen zijn:
- baclofen, een spierverslapper
- clonazepam (Klonopin), een type kalmerend middel
- diazepam (Valium), een type kalmerend middel
- tizanidine (Zanaflex), een spierverslapper die vaak wordt voorgeschreven als baclofen niet werkt
Dit soort medicijnen kan slaperigheid veroorzaken. U mag geen voertuig besturen tijdens het gebruik van deze geneesmiddelen.
Andere bijwerkingen kunnen zijn:
- duizeligheid
- verwarring
- vermoeidheid
- duizeligheid
- moeilijkheden met lopen
Zorg ervoor dat u met uw arts praat over alle voordelen en risico's die aan dit soort medicijnen zijn verbonden.
Andere therapieën
Botox-injecties kunnen sommige mensen met clonus helpen. Hoewel algemeen bekend als een rimpelbehandeling, werkt Botox eigenlijk door het ontspannen van grote spiergroepen. Deze soorten injecties moeten regelmatig worden toegediend, omdat de effecten na verloop van tijd afnemen.
Fysiotherapie kan de voordelen van uw medicatie aanvullen. Een fysiotherapeut kan oefeningen gebruiken om het bewegingsbereik te bevorderen en tegelijkertijd uw spieren te strekken. Op zijn beurt zult u waarschijnlijk een verbetering van uw symptomen zien.
Huismiddeltjes
U kunt ook helpen bij het beheren van clonus-symptomen thuis. Koudepakken kunnen bijvoorbeeld helpen pijnlijke spieren te verzachten, terwijl warmtekussens pijnverlichting kunnen bieden. Rekoefeningen kunnen de symptomen van clonus verlichten. Professioneel aanbevolen spalken voor de polsen en enkels kunnen ook bepaalde mensen helpen.
Chirurgie
Uw arts zal een operatie alleen in laatste instantie aanbevelen als medicatie en fysiotherapie geen verlichting bieden. Operatie voor clonus omvat vaak het doorsnijden van de zenuwdoorgangen die abnormale spierbewegingen veroorzaken.
vooruitzicht
De algehele vooruitzichten voor clonus zijn afhankelijk van de onderliggende oorzaak. In kortstondige omstandigheden, zoals acuut letsel of ziekten, clonus en spierspasmen kunnen overuren verhelpen. Chronische neurologische aandoeningen, zoals MS, zijn afhankelijk van langdurige behandelingen om de symptomen onder controle te houden. Soms kunnen spierproblemen verergeren als uw toestand vordert. Vroegtijdige interventie is van vitaal belang voor een goede behandeling en nazorg.
